In deze serie deel ik elke week een verhaal over het eerste jaar van een inspirerende mama. Er zijn zoveel mede mama’s met mooie, bijzondere, inspirerende maar ook soms verdrietige verhalen. Verhalen die gehoord mogen worden en die anderen wellicht herkenning geven want je bent nooit alleen. Ik besloot om andere mama’s ook een platform te bieden aan de hand van een wekelijkse serie gastblogs op Balanceyourhealth.nl. Vandaag het verhaal van Justine, haar vriend Jonathan en zoontje Livay. Veel leesplezier!
Mijn naam is Justine en ik ben 28 jaar oud. Samen met mijn vriend Jonathan en zoontje Livay van 1 jaar woon ik in Hardenberg. Naast mama van Livay en vriendin van Jonathan werk ik drie dagen in de week als docent Duits op een middelbare school in Hardenberg en zit ik in de afrondende fase van mijn studie tot docent Duits. Het is mijn doel om in januari af te studeren. Nicky heeft mij gevraagd of ik het leuk zou vinden om mijn verhaal als kersverse moeder te vertellen. Natuurlijk vind ik dit leuk, want moeder zijn is het leukste wat er is! Lees hieronder mijn verhaal.
“Met 35 weken is toen besloten om de bevalling met 38+6 weken in te leiden.”
Ik heb een fantastische zwangerschap gehad. Ik was de eerste paar weken vooral heel erg moe. Na 13 weken ging het beter maar vervolgens had ik een paar weken last van een lage bloeddruk en duizeligheid. Al vrij snel ging het beter en kon ik volop van mijn zwangerschap genieten. Vanaf week 34 kwamen de klachten en heb ik het ziekenhuis goed kunnen verkennen, omdat ik er bijna wekelijks wel een keer was. Met 35 weken is toen besloten om de bevalling met 38+6 weken in te leiden. Ze hadden het vermoeden dat Livay aan de grote kant zou zijn en dat het voor mij, met mijn lengte en lichaamsbouw een hele klus zou worden om te bevallen. Toch kan ik achteraf zeggen dat ik een fantastische zwangerschap heb gehad.
Jonathan en ik moesten ons om 7:00 uur ‘s ochtends in het ziekenhuis melden en toen werden wij naar onze kamer gebracht. De gynaecoloog voelde al 2 cm ontsluiting en besloot gelijk mijn vliezen te breken (wat een waterval was dat zeg). Vervolgens werd ik aan het infuus met weeënopwekkers gelegd, het eerste uur heb ik nog tv kunnen kijken en heb ik meegekregen dat mijn moeder binnenkwam. Vanaf toen is het snel gegaan en ging ik in 1,5 uur naar 8 cm ontsluiting en wist ik niet meer waar ik met de pijn (lees rugweeën) heen moest. Ik vroeg om een morfinepompje maar deze hielp niet echt bij de pijn. Ik werd er vooral heel suf en moe van. Een half uur later zat ik op 10 cm en mocht ik gaan persen. Doordat ik geen kracht meer had raakte ik lichtelijk in paniek. Livay zijn schouder bleek klem te zitten en hierdoor kreeg ik een knip. Omdat de hartslag van Livay daalde moest er snel gehandeld worden en is de gynaecoloog boven op mijn buik gaan zitten en heeft meegeholpen. Mijn bevalling heeft in totaal 6 uur geduurd. De eerste weken heb ik gezegd dat ik nooit meer ga bevallen, vanwege de impact die het allemaal heeft gehad. Maar dat lag denk ik aan de hormonen haha.
Het eerste wat ik zei toen ik Livay zag was “hij huilt niet”, het duurde even voordat Livay het op een krijsen zette. Toen dat gebeurde moest ik ook huilen en zag ik tranen bij Jonathan. Wat een mooi en bijzonder moment om je kindje voor het eerst te zien en dit te kunnen delen met twee hele belangrijke mensen in mijn leven, mijn moeder en mijn vriend.
“Doe ik het wel goed? Kan ik dit wel?”
Ik heb heel erg moeten wennen aan het moederschap en nu soms nog steeds. Livay is een hele drukke/actieve baby. In het begin was ik bijna de hele nacht wakker om in de gaten te houden of Livay het nog wel ‘deed’ en wel bewoog. Ook was ik zelf heel erg onzeker over het moeder zijn, “Doe ik het wel goed? Kan ik dit wel?” Maar ik kan mij een leven zonder Livay absoluut niet meer voorstellen. Het is een echt lachebekje en zo sociaal met iedereen. Het vervelendste vind ik de moeders die naar buiten het perfecte plaatje laten zien, terwijl het daar natuurlijk ook niet allemaal perfect is. Dit zorgt ervoor dat ik als moeder soms heel erg ga twijfelen. Doordat ik veel contact heb met andere moeders ben ik mij ervan bewust geworden dat het nergens perfect is en iedere moeder haar onzekerheden heeft.
Wat ik tot nu toe het pittigste vind zijn de nachten! Livay sliep de eerste acht maanden bij ons op ons op de kamer in verband met ruimtegebrek. Wij werden wakker van elkaar en dat zorgde ervoor dat ik Livay 6-10 keer per nacht een speen moest geven en ik kan je zeggen dat dit soms best slopend is. Livay heeft ook een pittig karakter (ik moet toegeven dat hij dat van mij heeft) als hij iets niet mag dan kan hij gaan drammen en zeuren en net zo lang proberen totdat het hem is gelukt. Je moet echt goed op hem letten, want anders staat hij op de bank te springen of heeft hij iets in zijn handjes wat niet mag.
Het gaat ons goed af om Livay de geborgenheid en liefde te geven die hij nodig heeft. Jonathan houdt ervan om lekker gek te doen met Livay, want hoe gekker hoe beter volgens Livay. Ik kan hier als moeder zo van genieten om te zien hoe gek die twee op elkaar zijn.
“Als ouder weet ja na verloop van tijd wat het beste voor je eigen kindje is.”
Livay gaat op dinsdag en woensdag naar de opvang. Van zondagavond tot maandagavond is hij bij mijn moeder en op donderdagmiddag ook bij mijn moeder. Ik ben heel blij dat mijn moeder er is voor Livay, ik had mij geen betere oma voor hem kunnen wensen. Livay heeft het geluk dat mijn eigen oma van 82 jaar in hetzelfde huis woont als mijn moeder en hierdoor ziet hij zijn ‘omi’ ook vaak en die twee zijn zo gek met elkaar.
Mijn ultieme geluksmoment als mama…
Ieder moment samen met Livay! Hij is zo vrolijk en altijd aan het lachen. Hij kan nu al heel erg doordrammen en een tikkeltje boos worden als hij iets niet mag, maar daarom moeten wij juist lachen.
Mijn tip aan andere mama’s…
Vertrouw op je eigen gevoel en laat je niet te veel leiden door al die regeltjes. Die regels maakten ons in het begin heel onzeker. Als ouder weet ja na verloop van tijd wat het beste voor je eigen kindje is. Ik neem alle tips van andere mensen met alle liefde aan, maar of ik er iets mee doe? Niet altijd.
Volg ons via Bloglovin’, Instagram, Facebook of Youtube.
