In deze serie deel ik elke week een verhaal over het eerste jaar van een inspirerende mama. Er zijn zoveel mede mama’s met mooie, bijzondere, inspirerende maar ook soms verdrietige verhalen. Verhalen die gehoord mogen worden en die anderen wellicht herkenning geven want je bent nooit alleen. Ik besloot om andere mama’s ook een platform te bieden aan de hand van een wekelijkse serie gastblogs op Balanceyourhealth.nl. Vandaag het verhaal van Monique, Arend en dochter Feline. Veel leesplezier!
Hallo, ik ben Monique (28), sinds 2015 gelukkig getrouwd met Arend. De man waar ik mee samen ben sinds mijn 16e. In januari 2017 zijn wij een gezin geworden door de komst van onze dochter Feline.
“Nee joh… Die hokken stinken toch altijd zo?”
Mijn zwangerschap verliep opzich prima. Natuurlijk wilde ik graag zwanger worden. Ik was een half jaar gestopt met de pil toen daar het dubbele streepje verscheen. We waren in de zevende hemel! Helaas ging het na een paar weken mis (op 2e paasdag). Ik was op mijn werk en had nachtdienst, hevige buikpijn en vreselijk bloedverlies… Een miskraam… Jammer maar helaas volgende keer beter, dacht ik. Maar die hormonen, mijn hemel, het was alsof ze allemaal tegen een muur op knalden en er overal uit wilden. Ik werd er gek van, ik was zo labiel en ik hoopte dat deze maand snel voorbij was zodat we weer met ‘een schone lei’ konden beginnen. Op Koningsdag heb ik nog een test gedaan, gewoon voor de zekerheid, deze was natuurlijk negatief. Het weekend erna vierden wij ons éénjarig huwelijk en gingen we een weekendje weg. Mijn man was ervan overtuigd dat ik zwanger was omdat ik zo misselijk was dat ik in de dierentuin boven de prullenbak hing maar ik dacht: “Nee joh… Die hokken stinken toch altijd zo?” Op zijn verzoek heb ik zondag toen we thuiskwamen maar weer een test gedaan en ik had deze op het aanrecht gelegd… Manlief zei dat het beter was als ik ook even kwam kijken… ZWANGER! Wat waren we blij en gek genoeg voelde ik me die dagen erna veel zekerder dan tijdens de eerste zwangerschap.
Mijn zwangerschap verliep opzich prima. Ik ben negen maanden lang kotsmisselijk geweest maar ook dat went. Omdat ik in de zorg werk hoefde ik na 12 weken geen nachtdiensten meer te draaien. Ik werk als verpleegkundige op de hartbewaking. Vanwege de misselijkheid was het voor mij onmogelijk om om 7.30 uur op mijn werk te zijn. Ik stond midden in de nacht op om te ontbijten, ging weer terug in bed liggen en stond twee uur later opnieuw op. Zo voelde ik me stukken beter. Ik begon wat later of ik werkte avonddiensten en na 34 weken ben ik met verlof gegaan. We hebben er bewust voor gekozen om het geslacht van de baby niet te weten… Zo leuk vonden we dat!
“Misschien ben ik één van de weinige moeders die niet gedacht heeft: wat is ze mooi…”
Mijn bevalling was absoluut niet zoals ik wilde en mezelf had voorgesteld. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik hier geen deuk van heb gekregen. Ik ben ingeleid naar aanleiding van een controle bij de gynaecoloog. We hadden de afspraak gemaakt om bij 41+6 te gaan inleiden. Hij wilde voordat ik naar huis ging nog even een echo maken en op die echo was direct te zien dat het vruchtwater op was. Er was alleen nog een volle blaas wat betekende dat ik mijn spullen thuis moest gaan halen en ’s avonds ingeleid zou worden… Op donderdagavond zijn ze begonnen met inleiden waarop de ontsluiting direct op gang kwam. Zaterdagochtend is ze geboren met een spoedkeizersnede… Je telt goed, dat zijn ruim 30 uur!
Een keizersnede heb ik natuurlijk in mijn achterhoofd gehad maar ik had nooit gedacht dat het zo dichtbij zou komen. Het was een enorme tegenvaller, zeker omdat wij zes weken na de geboorte gingen verhuizen. Het hele huis moest nog in dozen en natuurlijk komt dat wel goed maar daar denk je dan toch meteen aan.
Toen we naar de OK gingen werd ons verteld dat we er vanuit moesten gaan dat de baby niet goed zou starten. Ik ging vrij nuchter de OK in. Ik had zoveel pijn dat ik blij was dat de narcose in mijn benen zakte. De narcose zat zo hoog dat ik amper kon ademhalen. Ze werd eruitgehaald en mijn man mocht zeggen wat het geslacht van de baby was. Hij kon het niet goed zien en het leek uren te duren voor hij het zei… Een meisje! Dan heet ze Feline zei ik. En weg was ze… Meteen meegenomen door de artsen om haar na te kijken. Toen ze goedgekeurd was mocht ze even bij mij, maar ik voelde me echt niet goed en wilde dat ze weer snel weggehaald werd. Oh oh wat was ze klein en mager, misschien ben ik één van de weinige moeders die niet gedacht heeft: wat is ze mooi…
Eigenlijk heb ik niet moeten wennen aan het hele moeder zijn. Ik heb het idee dat het een rol is die mij goed past en ik zou ook echt nooit meer anders willen. Het pittigste tot nu toe vind ik als ze huilt en ik soms niet weet wat er is. Misschien heeft ze pijn. Misschien heeft ze naar gedroomd? Ik ken de verschillende huiltjes wel maar toch kan ik er niet altijd mijn vinger op leggen en dat vind ik wel lastig.
Wat ons heel goed afgaat is meegaan in de flow. We passen ons goed aan maar blijven ook dingen doen die we voorheen deden. Het vergt wat van de planning maar dat gaat negen van de tien keer goed.
Hoe hebben jullie de oppas geregeld?
Mijn moeder past op maandag, woensdag, vrijdag op en in het weekend en voor de dinsdag en donderdag hebben we een gastouder. Het probleem is alleen dat onze gastouder er al twee keer mee gestopt is en voorlopig hebben we nog geen nieuwe. Hierdoor moeten we veel diensten ruilen op het werk. Mijn man werkt ook in de zorg en heeft ook onregelmatige diensten dus dat maakt het extra lastig. Een kinderdagverblijf is geen optie. Als wij een vroege dienst hebben moeten wij om 6:15 uur weg en er is geen enkele opvang zo vroeg op, zeldzame gastouders wel.
Mijn ultieme geluksmoment als mama…
Als ik thuiskom van mijn werk en ze komt supersnel naar mij toe gekropen en wil dat ik haar op til… Zooo cute!
Mijn tip aan andere mama’s…
Laat je niet gek maken! Blijf bij jezelf. Er zijn er altijd die zeggen hoe het moet en vooral hoe het vroeger ging. Gewoon lekker je ding doen dan doe je het altijd goed.
Liefs Monique
Liefs,
Nicky
Volg ons via Bloglovin’, Instagram, Facebook of Youtube.
