Vandaag weer een artikel over mijn topsportperiode. Een heel persoonlijk artikel en daardoor ook zeker niet voor elke topsporter hetzelfde. Dit is hoe ik het ervaren heb en ondanks dat ik het vandaag over de dingen ga hebben die ik ervoor heb moeten laten is het de bedoeling dat dit een positief artikel wordt. Omdat, als ik het nog een keer zou moeten doen, zou ikΒ het zo weer doen. Omdat het me gemaakt heeft tot wie ik nu ben. En al die opofferingen zijn het waard geweest. Punt.
Geen vrienden(groep)
Ik heb nooit een vaste groep vrienden gehad. Dat klinkt heel zielig nu ik het opschrijf maar zo is het niet bedoeld. Ik miste veel lessen op school en volgde lessen in verschillende klassen. Ik kon nooit na schooltijd mee ‘chillen’ of mee op stap in het weekend want ik had altijd wel een wedstrijd. Heb ik dat gemist? Aan de ene kant: op dat moment was dat soms best moeilijk. Het is niet leuk als je alles alleen moet doen en je nergens bij hoort. Zeker op die leeftijd. Ik voelde me soms buitengesloten en werd ook wel gepest omdat ik ‘anders’ was. Achteraf waarschijnlijk een soort jaloezie want ik kreeg eerder vrij van school omdat ik moest trainen. Dat ik niet gewoon lekker vrij was maar keihard aan de bak moest dat hadden ze toen geloof ik niet door. Dat merk ik vooral als ik nu mensen uit die tijd tegenkom. Vaak is het dan heel enthousiast: ‘Oh doe je nog steeds tafeltennissen? Gaaf man, dan kan ik zeggen dat ik een topsporter ken’. Vaak denk ik dan: ‘Je moest eens weten hoe zuur je me het leven hebt gemaakt’. Ach, nu kan ik erom lachen en achteraf heeft me dat alleen maar sterker gemaakt.
School combineren met sport
Het klonk voor veel mensen toen als een voorrecht. Ik kreeg vrij als ik moest trainen of weer een toernooi of trainingsstage in het buitenland had. Maar ik was niet ‘vrij’. In minder uren moest ik evengoed dezelfde toetsen halen en mijn studie afronden. Ik heb na mijn middelbare school twee jaar fulltime getafeltennist. Super leuk dat ik mijn droom achterna kon gaan. Maar dat betekende ook een vertraging van mijn maatschappelijke carriΓ¨re. Ook een keuze, maar ook dat was keihard werken. Zo was het ook een keuze om een jaar langer over mijn HBO opleiding te doen zodat ik me wel volledig kon focussen op het tafeltennissen. De HAN (in Nijmegen) werkte heel erg goed mee, dat mag ook gezegd worden en ik werd hierin heel goed begeleid.
Een dag lekker niks
Dat kwam zelden voor. Vrije avonden kende ik niet omdat elke dag zo goed als hetzelfde ritme kende: opstaan, trainen, school, trainen, huiswerk maken, slapen. En tussendoor natuurlijk nog eten en waar kan je rustmomenten pakken. Ik kon er dan ook echt van genieten als ik een avond vrij had. Gewoon, je weet wel, lekker voor de tv hangen en niks doen. Of een keer uitslapen, heerlijk!
Relatie
Daar heb ik heel veel geluk mee gehad want ik ben inmiddels al 11 jaar samen met Vanja (en al 1,5 jaar getrouwd). Ik zeg altijd dat dit alleen maar zo kon omdat Vanja zelf ook topsporter is geweest, hij wist wat het inhield en wat ervoor nodig was. We hebben momenten gehad dat ik in China zat en hij in New York (hij reisde toen veel voor zijn werk), hoezo aan de andere kant van de wereld? Ik woonde van maandag tot en met vrijdag in Papendal terwijl we toen wel al samenwoonden in ons appartement in Venlo. Maar wat is samenwonen. In het weekend had Vanja vaak op zaterdag een wedstrijd en ik op zondag en ja, maandag weer op weg naar Papendal. Toch ging dit heel erg goed en is dit nooit een issue geweest. Je weet juist op momenten dat je elkaar niet vaak ziet wat diegene voor je betekent. Ook niet verkeerd π Al ben ik blij dat ik nu wel gewoon thuis kan zijn en soms de huismus kan uithangen, heerlijk!
Veel reizen
Natuurlijk ook iets positiefs, dat is natuurlijk heel tof. Alleen zag ik bijna nooit meer dan het vliegveld, het hotel en de sporthal. We hadden tijdens een toernooi echt geen tijd om de toerist uit te gaan hangen. Dus ja, ik ben op heel veel plaatsen geweest maar ik heb niet zo heel veel kunnen zien. Ik ben in totaal ook vier keer in China geweest en daar ging ik altijd een paar weken heen. Dan hadden we wel af en toe een echte rustdag en konden we wat mooie plekken bezoeken.
Uiteraard niet allemaal negatieve dingen, in tegendeel. Het leven als een topsporter heeft me wel gemaakt zoals ik nu ben en daar heb ik ook heel veel aan gehad. Maar het betekende wel keuzes maken en al heel jong volwassen worden. Keihard werken voor maar een doel en daar alles voor aan de kant zetten.
“Succes is no accident. It is hard work, perseverance, learning, studying, sacrifice and most of all, love of what you are doing and learning to do”
Topsport is zwaar, heel zwaar, maar oh zo mooi!
Yvonne
Goed van je om dit te vertellen aan mensen die de wereld van een topsporter niet kennen. Daar zijn zoveel vooroordelen over! Ik blijf ze ook altijd verdedigen en dan weet ik er nog lang niet alles van!
Eric Minkman
Wederom een goed stuk tekst! Helder en inspirerend. Zeggen dat je er alles voor doet, of er daadwerkelijk alles voor doen en laten!