Gisteren was ik jarig en werd ik 35 jaar. Het afgelopen jaar was een jaar van verandering. Een jaar van mezelf echt op één zetten en kritisch kijken naar alles wat ik deed. Was dit voor mij nog het juiste pad? Heb ik mijn neus nog de juiste richting op? Het is een proces maar de laatste jaren beweeg ik al steeds meer naar mijn gevoel en naar mijn intuïtie. Ik was altijd al heel gevoelig, ik pik emoties makkelijk op maar beslissingen nam ik voornamelijk vanuit ratio. Ik voelde dat er dingen waren die ik eigenlijk niet meer kon rijmen met mijn gevoel, maar ze direct loslaten kon ik ook niet. Dus nam ik wat rust, wat afstand. Ik wilde me verder verdiepen in orthomoleculaire geneeskunde en ik voelde heel duidelijk dat ik breder wilde en dus ook mijn praktijk weer nieuw leven in wilde blazen. Dus dat deed ik. En ik vind het fantastisch! De 1:1 trajecten passen precies bij wat ik wil aanbieden. Diepgang, echt 1:1 contact met jullie, nieuwe mensen leren kennen, dienstbaar kunnen zijn en een verschil kunnen maken. Daarnaast wil ik delen. Wil ik inspireren. Wil ik bijdragen. Iets roept me telkens weer terug naar mijn website, wat ooit begon als een blog nog voordat ik zwanger was van Lot. Iets aan het schrijven vind ik magisch. Die momenten waarin ik al mijn gedachten op papier kan zetten, rustig achter mijn laptop kan kruipen met een kop thee of een cappuccino. Overal waar ik ben. En toch verslapte het bloggen altijd weer. De laatste tijd ben ik daarin ook de diepte in gegaan. Wat houdt me nu telkens tegen? Waarom krijg ik heel vaak niks op papier? Inmiddels weet ik dat ik ook hier mag werken aan het loslaten van mijn perfectionisme. Op andere vlakken heb ik daarin al grote sprongen gemaakt maar op mijn blog nog niet. Nog een laagje eraf. Mezelf kwetsbaar opstellen. Toch wel spannend. Daarom vond ik het een tijd ook heel fijn om te delen op Instagram. Meer foto gericht, minder tekst. Instagram gaat sneller en voelt minder definitief. Af en toe durfde ik daar ook kwetsbaardere stukken te delen en dat gaf altijd aanleiding tot een aantal dm’s waaruit dan weer mooie gesprekken volgden. Daar krijg ik veel energie van. Ik had het gevoel dat ik iets kon bijdragen bij een ander. Dat anderen wat hadden aan wat ik deelde en er inspiratie uit haalden. En toch voelt Instagram niet altijd als de juiste plek voor mij. Het is niet MIJN plek. Het is een plek voor inmiddels heel veeeeeelen. Wat als het ooit in elkaar klapt, waar zijn al mijn teksten en foto’s dan? Steeds weer voelde ik dat ik terug mocht naar mijn eigen plekje hier op het internet. Maar ik wist niet precies in welk format.
Voor mijn verjaardag kreeg ik een ereader die ik al heel lang op mijn wensenlijstje had staan. Ik las al verschillende boeken (ik heb hem een week geleden al gekregen) waaronder een boek over bloggen en dat wakkerde mijn vuurtje weer helemaal aan. Ik ga het schrijven weer oppakken, zowel het schrijven over mijn praktijk en voeding, alsook het schrijven over ons gezin en alles wat we meemaken. Processen die ik doormaak als mama, als vrouw (van), maar ook als ondernemer. Ik besef me dat er zoveel te vertellen is. Het format laat ik dus mooi maar even los. Ik wil niet met mijn hoofd schrijven maar met mijn hart. En ik hoop dat het iemand kan raken, kan helpen en kan inspireren. Ik wil ook niet meer bloggen om meer volgers te krijgen of om klanten voor mijn praktijk binnen te halen. Stiekem onbewust was dit jarenlang wel mijn intentie met een dieperliggende behoefte aan erkenning, om gezien te worden. Mooi hè, hoe je eigen persoonlijke proces overal in verweven zit. Inmiddels merk ik dat ik die jas uit heb getrokken. Ik ben gewoon wie ik ben, gewoon Nicky. Ik sta stevig en ik doe de dingen die ik leuk vind. Schrijven, content maken en delen. Al leest of ziet niemand het, dan nog is dit wat ik leuk vind om te doen en dus is dat ook wat ik ga doen. Ik heb er zin in, leuk als je meeleest!
Na de herfstvakantie zit mijn zwangerschapsverlof erop en neem ik ook weer nieuwe 1:1 EMB trajecten aan. Ik heb afgelopen week een bijscholing gevolgd over de update van de EMB test en ik heb heel veel zin om weer aan de slag te gaan. Je mag me altijd een berichtje sturen als je nog vragen hebt of als je een traject wil inplannen. Ik kijk dan eerlijk met je mee of een 1:1 traject je verder kan helpen. Ik heb ook nog veel nieuwe ideeën en inspiratie voor mijn praktijk dus achter de schermen ben ik daar ook mee bezig. Ik heb er zin in en ik ben heel benieuwd wat dit nieuwe levensjaar allemaal op mijn pad gaat brengen!
Liefs,
Nicky
