29 december: due date operatie amandelen

Jullie hebben het hier ook al vaker voorbij zien komen. Het laatste jaar worstel ik een beetje met mijn gezondheid. Ik werd door de huisarts een beetje van het kastje naar de muur gestuurd (niet negatief bedoeld overigens want ik ben blij met mijn huisarts). Al jaren heb ik ‘grote’ amandelen. In mijn topsporttijd moest ik jaarlijks een sportkeuring doen en dit was altijd een aantekening in de conclusie. Maar de sportarts zei altijd: “Zolang je er geen last van hebt hoef je ze niet weg te laten halen.”

Ik ben het laatste jaar veel ziek in de zin van: verkoudheid hier, griepje daar, vaak keelontsteking en heel vermoeid. Aan de andere kant was 2014 ook een hel van een jaar: afgestudeerd, getrouwd (positief bedoeld hoor 🙂 haha), topsport definitief vaarwel gezegd, eigen praktijk en LifestyleCenter opgezet. Tsjah, dat ik een beetje (mentaal) moe was vond ik niet zo gek. Maar dat was het hem nou juist. Ik was fysiek elke keer ziek, en dat heb ik van nature normaal niet. Ik bedoel: ik ben normaal niet snel ziek en al zeker niet zo beroerd dat ik thuis moet blijven. Dus op een gegeven moment toch maar naar de huisarts. Gelukkig nam hij mijn klachten wel serieus, scheelt ook wel dat ik de deur niet plat loop. Ik kreeg een doorverwijzing naar de internist. Daar kreeg ik het hele rataplan: consult, lichamelijk onderzoek en bloedprikken. Klieren in de hals waren opgezwollen dus de internist wilde een echo, zo gezegd zo gedaan. De man die de echo deed (hoe heet zo iemand?) vond het niet nodig een punctie te doen, ze zagen er reactief uit dus niks verontrustends. Op zich heel fijn nieuws natuurlijk. Mijn leverwaarden in het bloed waren iets verhoogd wat duidde op een virus. Na een aantal weken moest ik weer bloedprikken om te zien of er iets veranderde. De leverwaarden waren nog niet helemaal terug naar normaal maar wel heel erg gedaald en ja, dan sta je weer buiten onder het motto van: “Het is waarschijnlijk een virus geweest waar je lang van hebt moeten herstellen.”

Sinds een jaar ongeveer heb ik maandelijks wel een flinke keelontsteking waarvoor ik dan antibiotica kreeg (de ene keer wel, de andere keer niet). Het weghalen van de amandelen is wel besproken hoor met de huisarts maar daar moest ik toch maar eens goed over nadenken want daar heb je ook heel veel last van. Maar wel heel meewerkend, als ik dat wilde werd ik meteen doorgestuurd. Zo heb ik het nog een aantal maanden aangekeken totdat ik (toevallig?) een KNO-arts begeleidde vanuit mijn praktijk (toeval bestaat niet toch?). Omdat ik de week ervoor onze afspraak had moeten verzetten vanwege keelontsteking kwam dit ter sprake en ze zei: “Ik wil wel even voor je kijken hoor, als je dat fijn vindt?” Heel fijn want daarna kreeg ik van haar toch wel meteen de bevestiging dat ze eruit moeten. Ik geloof dat ik dat gewoon even ter bevestiging nodig had, dat iemand dat tegen me zei. Iets met zelf niet hoeven kiezen ofzo… Vandaar dat ik toen een verwijsbrief heb gevraagd en alles ben gaan plannen. Komende dinsdag heb ik de eerste onderzoeken in het ziekenhuis en 29 december wordt ik dan geopereerd. Soms denk ik even: waar ben ik aan begonnen maar ik hoef maar even aan al die keelontstekingen te denken en ik twijfel geen moment meer. Volgens de KNO-arts moet ik er rekening mee houden dat ik 2-3 weken niet kan werken, op volwassen leeftijd schijnt het geen pretje te zijn om de amandelen weg te laten halen, maargoed daar komen we ook wel weer overheen. Hopelijk ben ik daarna zo goed als keelontsteking vrij en als ik de deskundigen moet geloven kan ik dat ook in mien energieniveau gaan merken.

Fingers crossed…